SAMU'T SARING KWENTO

...andito lang ako, pag walang magawa at nagsisiksik sa aking utak ang mga kung anu-anong saloobin, kwento, alaala o kung anu mang maisip isulat. meron ding naiisingit na hindi ko orihinal, katuwaan lamang...tara na...kwentuhan tayo.

Saturday, October 29, 2011

HOY !!!




Pinoy ako. Pinoy kami. Pinoy ka, kasi nakikibasa ka dito. =)

Mga SALITA na Nauugnay sa Pinoy:

1. HOY - bakit ba sanay na sanay tayong bumati ng "Hoy!"? me pangalan naman 'yung tao. ewan ba, sanay na tayo na ganun ang pagbati, pagtawag o pagpaparamdam.

2. KUWAN/ANO - 'yan din ang parating pasakalye, o sinasabi pag hindi mo madiretsa ang salita. pero dyan kayo bibilib sa pinoy, kasi nagkakaintindihan sila sa mga salitang yan.

3. PO, OPO, HO, OHO - pinoy lang ang merong ganyang mga kataga bilang pag respeto sa mga nakakatanda. maging kilala man o hindi kilalang tao, basta nakatatanda, parating me "po" sa huli ng salita. sa modernong buhay ngayon, bihira na rin ang mga batang manganopo. sana naman walang makalimot sa mga katagang ito.

4. BAHALA NA - "bahala na ang diyos", "bahala ka na". ito ay ginagamit ng pinoy sa anumang desisyon na walang katiyakan kung tama o mali.

5. SUSMARYOSEP - ito ang pinaiksi ng Jesus-Maria-Jose. kalimitang nagiging ekspresyon pag merong mga nakakatakot, nakakagulat, o nakakalungkot na pangyayari. napapakrus pa nga ang mga matatanda habang bumibigkas ng salitang ito.


Friday, October 28, 2011

Pumili Ka



Marami akong kaibigan
Marami na akong naging kaibigan...
Sabi nga nila, walang limutan
Pero dumarating din ang oras na may aalis, may maiiwan, magkakahiwalay...

Ikaw kaya? Maaalala mo pa kaya ako?

Friday, October 21, 2011

Paalam Munting Anghel

Paalam Yue-Yue. Nasa kamay ka na ng buong Maykapal. Hindi ka na nila masasaktan.
Malupit man ang mundo na kinagisnan mo, mas maraming taong nagmamahal sa'yo.
Sana maging isang malaking aral ang iyong pagkawala sa mundong ito.



Friday, October 14, 2011

nung bata ka ba?...



maraming sinasabi ang mga matatanda nung mga bata pa tayo. merong nakakatawa, merong nakakatakot, merong parang hindi naman totoo. pero bata pa nga tayo eh. lahat para sa atin ay totoo, at sinusunod naman natin ang mga 'yon.

nung bata ka ba, pag me sipon ka, ang ipinupunas mo eh 'yung pundilyo ng tshirt mo o di kaya'y yung braso mo? hindi naman uso yung me panyo ka o tissue paper sa bulsa.

nung bata ka ba, pag me lagnat ka umiinom ka rin ba ng Mirinda orange at kumakain ka ng sky flakes. minsan may kasama pang isang saging. pampagaling daw.

nung bata ka ba, pag bukas ang electric fan tumatapat ka at sumisigaw ng "aaahhhh", para lang masubukan mong umaalon ang boses mo? o di kaya ay magtatali ng lasos sa isang patpat at itatapat din sa hangin ng electric fan? kulang na lang ay maputol ang daliri sa kakulitan na wag hawakan ang electric fan.

nung bata ka ba, ang lapis mo ba ay Mongol? swak na swak ang Mongol na lapis noon, walang ibang markang mas sikat pa dun.

nung bata ka ba, ang tsinelas mo ay Spartan? kahit medyo butas na, ok pa ring isuot.

nung bata ka ba, nakikinig ka ba ng "gabi ng lagim" sa DZMM radyo? kahit hindi mo nakikita 'yung mga mala-"aswang" na character sa drama, ramdam na ramdam mo ang takot at ang bilis ng tibok ng 'yong dibdib sa takot.

nung bata ka ba, naglalaro ka rin ba ng plastic balloon? palakihan ng palobo. pag pumutok diretso sa mukha. anlagkit pa naman.

nung bata ka ba, naranasan mong maglaro ng sungka? pitong sigay bawat butas. tig-pitong butas ang dalawang magkalaban. pabilisan ng pagsalin-salin ng sigay. pagalingang magkamada.

nung bata ka ba, pag naglalakad ka sa bukid o sa mga madadamo o mapunong lugar, nagsasabi ka ng "makikiraan po", "tabi-tabi po"..para daw makaiwas o wag magalit ang mga "nuno sa punso".

nung bata ka ba, naranasan mong maligo sa ulan, lalo na yung unang ulan ng Mayo? sabi nila swerte daw ang unang ulan ng Mayo, pangontra sa sakit.

nung bata ka ba, naranasan mong maglaro ng putik, pinoporma ng iba-ibang hugis, o di kaya yung dahon ng gumamela, dinidikdik, tapos yung katas lalagyan ng konting sabon at tubig, palobo na. ang gagawing palobo yung tingting na ihuhugis bilog?

nung bata ka ba, naranasan mong maglaro ng jack 'n' stone, luksong tinik, chinese garter, luksong baka, tumbang preso, piko', patintero, sipa' at kung anu-ano pang larong pangkalye?

masarap maging bata, masarap na naranasan mo ang lahat o ilan sa mga 'yan.

parehas lang tayo, pangiti-ngiti...patango-tango ngayon...

"Oo, naranasan ko!"

Saturday, October 1, 2011

daloy ng buhay



ambilis naman ng oras. parang kelan lang nasa 'Pinas lang ako, nasa Chowking, ninanamnam ang beef mami. nakakamiss! medyo malamig na rin, pero hindi na dapat mainit ang panahon, kasi oktubre na. dapat nakamakakapal na kaming jackets dito sa Milan. nag-iiba na talaga ang panahon. nung unang dating ko dito sa Milan agosto pa lang sobrang lamig na. ngayon, oktubre, mainit pa rin, lalo na sa tanghali. parang summer pa rin. papawisan ka, mag-aalis ng jacket. malamig sa gabi at umaga. dyan nagsisimula ang sipon, ubo at trangkaso. usung-uso dito yan pag nagpapalit ng panahon.

eto, marami akong pinagkaka abalahan ... blog, facebook, anak, asawa, trabaho, bahay...
tipikal na buhay ng isang ina, maybahay at trabahador.
gigising sa umaga, aasikasuhin ang mga bata, luto ng almusal, ihahatid sa eskwelahan ang mga bata. tapos, punta ng palengke o mag gogrocery,
balik sa bahay, magluluto ng hapunan na, para iinitin na lang pagdating sa gabi mula sa trabaho.
maglalagay ng labahin sa washing machine,
huhugasan lahat ng pinag kainan, pinag lutuan...
mag-aayos ng kwarto, maglilinis ng bahay, habang nakikinig ng radyo.

magbubukas muna ng computer, magtse tsek ng emails, ng facebook, ng blogger.
(tiiiiing, tiiiiing, tiiiiiiiing...) tapos na ang washing machine,
magsasampay.
iinom lang ng juice, kakain ng konting biscuits.
okey na 'yun na almusal.

ambilis lumipas ng oras,
alas tres y media na,
gayak na ulit pagsundo sa mga bata sa eskwelahan.
dadating ang pinsan ko na mag-aalaga sa mga bata habang nasa trabaho ako.
hihintayin ang bus papuntang trabaho.
magbabasa ng libro sa bus. isang oras din ang byahe.
magpapalit ng bus papuntang subway na treno.
lalakad patungong trabaho.
alas 5:45 na nang hapon, ilalabas ang id.
"tuuuut", bubukas ang gate pagtapat ko ng id ko.

"Ciao", babatiin ang receptionist sa lobby.
"tuuut" oopen ulit ang ikalawang gate, bababa sa elevator,
mag-papalit ng damit, iiwan ang mga gamit.
aakyat ulit sa taas.
"tuuut"..bukas ulit ang gate.

kukuha muna ng malamig na tubig sa vending machine.
"glug..glug...glug..." inom muna.

"Buona Sera"...babatiin ang mga empleyado...

simula na naman ng trabaho...
aba, alas 8:40 na pala ng gabi.
"Andiamo" (tara na) sabi ng partner kong taga-Peru.
"tuuut", lalabas ng gate,
bababa ng elevator..magbibihis na ulit.

aakyat ulit ng elevator. "tuuut", bubukas ng gate.
"tuuuuut" isa pang gate.
alas 8:55 na pala. lakad uli pa subway, sakay ng treno.
palit ng bus...
isang oras na naman.
Ipod na lang, saksak ang earphone sa tenga habang nasa byahe.

ayan, nasa bahay na...alas 9:45 na ng gabi.

"Ciao Mamma..." sisigaw ang dalawa kong anak at sasalubong ang bunso kong babae.
hahalik pa 'yun. nakakawala ng pagod!
hihintayin ang asawa, pagdating kakain na ng hapunan.

ambilis talaga ng araw....
bukas...
isa na namang karanasan.
katulad man ng ngayon o hindi,
ang mahalaga, patuloy ang buhay,
patuloy ang pag-asa,
patuloy ang paghinga.